معنی سروش اعظم - جستجوی لغت در جدول جو

سروش اعظم

لغت نامه دهخدا

جبرئیل، در اسلام و دیگر ادیان سامی یکی از فرشتگان مقرب الهی که که وحی را بر پیغمبران نازل می کرد، روح الامین، روح القدس، امین وحی، حامل وحی، ناموس اکبر، سروش

فرهنگ فارسی عمید

عرش اعظم

(عَ شِ اَ ظَ)

عرش بزرگ. عرش بزرگتر:
ای ذره ای از نور تو بر عرش اعظم تافته
وز عرش اعظم درگذربر هر دو عالم تافته.
عطار

لغت نامه دهخدا

روح اعظم

(حِ اَ ظَ)

جبرئیل علیه السلام. (آنندراج) (غیاث اللغات) ، امر اعلای حق و عقل اول است و از آن به ملک مقرب هم تعبیر شده است که مشتمل بر ملائکۀ بسیاری است که جنودالله اند. (فرهنگ علوم عقلی سجادی ص 281). جرجانی در ’تعریفات’ گوید: روح اعظم که روح انسانی است مظهر ذات الهی از حیث ربوبیت اوست و بهمین سبب کسی نمیتواند بدان احاطه کند یا بدان برسد، کنه آنرا جز خدای تعالی کسی نمیداند و بدین مطلوب کسی جز او نمیرسد، و آن عقل اول و حقیقت محمدی و نفس واحده و حقیقت اسمائیه، و نخستین موجودی است که خدا آن را به صورت خود آفرید و نیز خلیفۀ اکبر و جوهر نورانی است که جوهریت آن مظهر ذات و نورانیت آن مظهر دانش اوست، و به اعتبار جوهریت، نفس واحده، و به اعتبار نورانیت، عقل اول نامیده شود، و همچنانکه روح اعظم در عالم کبیر مظاهری و نامهایی از قبیل عقل اول، قلم اعلی، نور، نفس کلی، لوح محفوظ و جز آن دارد در عالم صغیر انسانی نیز مظاهرو نامهایی بر حسب ظهورات و مراتب در اصطلاح اهل الله و جز آنان دارد و آنها عبارتند از سر، خفاء، روح، قلب، کلمه، روع، فؤاد، صدر، عقل و نفس. (از تعریفات جرجانی) ، خدای تعالی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

معنی سروش اعظم - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما